powiedział m. in. następująco: „Ludzie proszą bogów o zdrowie, w swych modlitwach, a nie widzą, że sami posiadają w swej dyspozycji środki ku temu", (p. 5, s. 45).

Obecnie, wskutek odkrycia metody samoleczenia i leczenia Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem i osiąganych dzięki niej rezultatom leczniczym, mogę śmiało zakładać, iż Demokryt mógł mieć wówczas także na myśli wykorzystywanie bioemanacji dla celów leczniczych.

Hipokrates, uznany za ojca medycyny współczesnej, był najprawdopodobniej pod decydującym wpływem wiedzy medycznej uzyskanej od Demokryta. „Hipokrates znał i opisał około 300 sposobów i środków leczniczych, ale myślą przewodnią w jego postępowaniu była chęć pomagania naturze, podtrzymywania sił chorego" (p. 5, s. 52). Taką ocenę wystawia Hipokratesowi prof. Bronisław Seyda w cytowanej powyżej jego książce „Dzieje medycyny w zarysie". Zresztą, oczywisty błąd czyni prof. B. Seyda w tej samej książce, przy interpretacji powszechnych praktyk w Europie uzdrawiania „ręką królewską", o czym pisze trochę dalej. Na taką właśnie interpretacje słów Demokryta, którą przedstawiłem powyżej, oraz wpływu Demokryta na działalność Hipokratesa w medycynie, wskazywałyby podstawowe rady Hipokratesa dla przyszłych lekarzy. Do takich fundamentalnych zasad należy zaliczyć aforyzm: „Natura sanat, medicus curat — natura leczy, lekarz czuwa". Wychodząc właśnie z tej generalnej zasady, Hipokrates w swym innym, znanym i popularnym dziś aforyzmie, ostrzegał lekarzy co do ich roli w leczeniu chorych wobec natury organizmu człowieka: „primum non noceree", co oznacza: „przynosić korzyści, lecz przede wszystkim-nie szkodzić". A trzeba tu gwoli ścisłości dodać, że świadome niewykorzystywanie w pełni wszystkich znanych sobie możliwości przyjścia z pomocą naturze chorego organizmu, należy zakwalifikować jako szkodzenie choremu, karalne nawet w polskim prawie karnym (KK art. 144 i 164 § 1).

Dla większej jasności interpretacji myśli Hipokratesa w zakresie leczenia chorych, posłużę się najbardziej skondensowaną charakterystyką jego wkładu naukowego do myśli medycznej i jego głównej zasady postępowania (zasady organicznej), danej przez historyka radzieckiego W.S. Sergiejewa: „Podstawową swą zasadę leczenia sformułował on następująco: należy iść za przyrodą (zasada organiczna) i tylko w wypadku, gdy sama przyroda nie może uzdrowić, uciekać się do bardziej stanowczych środków działania na organizm — do chirurgii" (p. 12, s. 332).

Chcąc rozwinąć myśli Demokryta i Hipokratesa, ich następcy, lekarze aleksandryjscy, skierowali swe badania w medycynie w

następna strona

spis treści

str.19    Eugeniusz Uchnast - Samoleczenie Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem - BSM