Ryc. 25 Rysunek -
„Układ dłoni na
głowie w pozycji nr 4
- widok z przodu".
to przede wszystkim złogów (czyli
kamieni) w
pęcherzyku żółciowym lub w nerkach oraz innych ciał obcych
które dostały się do
wnętrza organizmu, np. kule pistoletowe, przedmioty połknięte przez
dzieci itp.
Jest to konieczne ze względu na niebezpieczeństwo zaczopowania
przewodów
wewnętrznych, w wyniku energicznych ruchów wyrzutowych
pobudzonych przez
zabiegi B.S.M. Występowanie mniejszych złogów np. obecność
piasku w pęcherzyku
żółciowym, stwarza możliwości ich wydalenia przy zabiegach
B.S.M..
Układ
rąk w tej pozycji jest uciążliwy, ze względu na konieczność trzymania
obydwu
rąk jednocześnie na głowie. Ręce układamy nad małżowinami usznymi tak,
by podstawy
dłoni nie wychodziły na część skroniową przed małżowiny uszne, a palce,
zwarte
końcami palców środkowych, dotykały do siebie na czubku
czuciowym. (Patrz
schemat na ryc. nr
19 oraz na fotografię układu rąk w pozycji nr 5 na ryc. nr
26 i 27).
Dłonie ułożone są lekko ukośnie, zgodnie z przebiegiem bruzdy
Rolanda. Przy dużych dłoniach istnieje konieczność odchylania małżowin
usznych,
tak, by dłonie przylegały bezpośrednio do czaszki. Dołek po zarośniętym
ciemiączku
małym znajduje się tuż pod palcami wskazującymi dłoni.
str.82 Eugeniusz Uchnast - Samoleczenie Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem - BSM